Ardında bir iz bırakıyor altın külçelerin. Benliğimden sıyrılan ve yumuşak bulutlar üzerinde şekillenen serçe resimleri. Ay doğuyor günüme ve notalar bana yol gösteriyor. Ardından baktığım serçenin şarkılarını duyuyorum gecenin karanlığında. Bulutumsu bir akışkanlıkla iliklerime siniyor. Berrak sularda yansımamı görene dek sorguluyorum hayatın acısını.
Bak güneş orada! müheyya bekliyor hepimizi. Serin bir gecenin ardından tilkiye kucak açacak kadar seviyor bizi. Tilkiler ve rüyalar kadar özgürdük hepimiz. Ancak sınırlıydı yüreğimiz. Yüreğimiz sınırlı demir tarafından atom tarafından sınırlı yüreğimizle özgürlük bekleyen kuşlardık hepimiz.
Bak güneş batıyor! gece doğacak yerine yıldızların yol göstermesi için. Güneş yetemediyse yıldızlar yolumuzu gösterecek! Hep içimde bir yerlerde olan ay, genimde parıldıyor şimdi. Etrafıma gümüş rengi bulutlar serpiştiriyorum. Beni seven hangi yıldız varsa onlara günümü gösteriyorum. Günüm benim faydalarım. Faydamdan çoğalıyorum. Huzurum topraktadır, topraktan yeşeriyorum.
Bak güneş doğuyor! yıldızların gösterimine dolduysak ve yolumuzu bulduysak güneş aydınlatacak bizi ve yürüyeceğiz ışıltıda. Neşelen ve er ayın huzuruna.
Saki yabancılık çekse de her cani elbet hayrından doğar kayalıkların ve beril gibi akarlar nehirlere. Elbet balıklar gibi yüzeceğiz evrenin nehrinde. Nehir, karanlık ama yolumuz belli.
